Holandia (Królestwo Niderlandów) jest demokracją parlamentarną, na czele której stoi monarcha konstytucyjny, stosujący system common law. Królestwo składa się z części karaibskiej (wyspy Małe Antyle: Aruba, Curacao i St. Maarten) oraz z kontynentalnego państwa europejskiego – Holandii (właściwego) – położonego w północno-zachodniej Europie, graniczącego od północy i zachodu z Morzem Północnym, od południa z Belgią, a od wschodu z Niemcami. Kraje, które tworzą karaibską część Królestwa, mają własne systemy podatkowe.
Kraj Holandia jest podzielony na 12 prowincji znajdujących się na kontynencie i trzy specjalne gminy na Karaibach. Te ostatnie, Bonaire, Saint Eustatius i Saba, podlegają odrębnemu systemowi podatkowemu, który nie jest tutaj omawiany. Amsterdam jest stolicą Holandii, podczas gdy Haga jest siedzibą rządu i parlamentu. Językiem urzędowym w Holandii jest holenderski, a walutą euro (EUR). Holandia była członkiem-założycielem Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG), która później przekształciła się w Unię Europejską. Holandia uczestniczyła również we wprowadzeniu euro w 1999 roku. Holandia jest również członkiem-założycielem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) (1957).
Liczne obce wpływy, niektóre dobrowolne, inne wymuszone, są widoczne do dziś, nawet w systemie prawnym i podatkowym. Rzymianie wprowadzili podatki od nieruchomości, miasta-państwa pozostawiły swoje taryfy, Francuzi zaprojektowali kodeks cywilny, a naziści wprowadzili podatek dochodowy od osób prawnych. Obecnie niektóre części holenderskiego prawa podatkowego wywodzą się z prawodawstwa UE przyjętego w Brukseli.
Gospodarka holenderska charakteryzuje się stabilnymi stosunkami przemysłowymi, umiarkowanym bezrobociem i inflacją, znaczną nadwyżką na rachunku obrotów bieżących i odgrywa ważną rolę jako europejski węzeł transportowy. Nowoczesny, zorientowany na profesjonalne usługi naród, Holandia jest również dużym eksporterem produktów rolnych. Działalność przemysłowa jest głównie w przetwórstwie żywności, chemikaliów, rafinacji ropy naftowej i maszyn elektrycznych. Wysoce zmechanizowany sektor rolniczy zatrudnia tylko 2% siły roboczej, ale zapewnia duże nadwyżki dla przemysłu przetwórstwa spożywczego i na eksport.
Długotrwała historia handlu sprawia, że rząd ma ambicje przyciągania bezpośrednich inwestycji zagranicznych poprzez zachęty podatkowe, takie jak zwolnienie z udziału w zyskach, system Innovation Box, około 100 umów podatkowych z zagranicą i wiele innych. Jako część obszaru wpływów Nadrenii, silniejszy niż anglosaski nacisk kładzie się na państwo opiekuńcze. W systemie prawa zwyczajowego ustawodawstwo przeważa nad orzecznictwem. System sądowniczy pełni rolę łącznika między władzą ustawodawczą i wykonawczą.
Karaibska część Holandii (tj. wyspy Bonaire, Saint Eustatius i Saba) utrzymuje system podatkowy, który różni się nieco od systemu obowiązującego w Holandii kontynentalnej (w Europie).
Holandia opodatkowuje swoich rezydentów od ich dochodów na całym świecie; nierezydenci podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych z określonych źródeł w Holandii (głównie dochodów z pracy, honorariów dyrektorskich, dochodów z działalności gospodarczej i dochodów z holenderskich nieruchomości).
W Holandii dochód z całego świata jest podzielony na trzy różne rodzaje dochodu podlegającego opodatkowaniu, a każdy rodzaj dochodu jest opodatkowany oddzielnie według własnego schematu, zwanego “box”. Każda kategoria ma swoją własną stawkę podatkową. Dochód osoby fizycznej podlegający opodatkowaniu jest oparty na łącznym dochodzie z tych trzech pól.
Box 1 odnosi się do podlegającego opodatkowaniu dochodu z pracy i własności domu i obejmuje następujące elementy:
Pole 2 odnosi się do podlegającego opodatkowaniu dochodu z istotnych odsetek, a pole 3 dotyczy podlegającego opodatkowaniu dochodu z oszczędności i inwestycji.
Artykuł 4 ogólnej ustawy podatkowej stanowi, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej determinuje rezydencje podatkową ekspatrianta. Miejsce zamieszkania określa się na podstawie wszystkich (istotnych) faktów i okoliczności. W przypadku sporu, holenderskie sądy podatkowe zbadają trwałe więzi danej osoby o charakterze osobistym (i, w mniejszym stopniu, ekonomicznym) z Holandią.
Zgodnie z holenderskim prawem podatkowym, do określenia miejsca zamieszkania stosuje się szereg kryteriów. Najważniejsze kryteria obejmują następujące:
utrzymywanie stałego miejsca zamieszkania,
wykonywanie obowiązków związanych z zatrudnieniem,
zamieszkanie rodziny danej osoby,
miejsce rejestracji osoby fizycznej przez władze lokalne.
miejsce prowadzenia rachunków bankowych i innych aktywów.
długość pobytu w Holandii.
Ekspatriant jest zazwyczaj uznawany za rezydenta Holandii, jeżeli:
jako osoba pozostająca w związku małżeńskim, ich rodzina towarzyszy im w Holandii, lub
jako jedna osoba, przebywa w Holandii dłużej niż rok.
Kwalifikowani podatnicy niebędący rezydentami i system opcji
Kiedy osoba fizyczna niebędąca rezydentem kwalifikuje się jako kwalifikujący się podatnik niebędący rezydentem, jest uprawniona do pewnych odliczeń i ulg podatkowych, do których uprawnieni są podatnicy będący rezydentami. Podatnicy nierezydenci muszą spełnić szereg (zmodyfikowanych) warunków, aby zakwalifikować się do tego systemu. Główne warunki są takie, że 90% lub więcej dochodu podatnika powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od wynagrodzeń i podatkiem dochodowym w Holandii, a dana osoba musi mieć miejsce zamieszkania w państwie członkowskim UE, na Bonaire, w Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Sabie, Sint Eustatius lub Szwajcarii. Klauzula “catch-all” jest zawarta dla sytuacji, w których mniej niż 90% dochodu podatnika niebędącego rezydentem podlega opodatkowaniu w Holandii, ale w przypadku, gdy na podstawie prawa europejskiego, podatnik ten jest jednak uprawniony do stosowania ulg osobistych w Holandii. Ponadto podatnik niebędący rezydentem powinien również złożyć oświadczenie o dochodach z urzędu skarbowego w swoim kraju zamieszkania.
W przypadku rezydentów i nierezydentów zyski kapitałowe i dochody z inwestycji jako takie nie podlegają opodatkowaniu, z wyjątkiem przypadków opisanych w kategorii 2 i 3. W przypadku nierezydentów dochód z lukratywnych inwestycji będzie uważany za “dochód z innych rodzajów działalności” w kategorii 1 do celów podatkowych w Holandii.
Dochód z oszczędności i inwestycji (np. dywidend) jako taki nie podlega opodatkowaniu. Jednakże aktywa netto (aktywa minus zadłużenie) wyceniane w dniu 1 stycznia przez osobę fizyczną uznaje się za generujące stały roczny zwrot z inwestycji. Ten stały zwrot jest opodatkowany w kategorii 3 według zryczałtowanej stawki 30%.
Wszystkie aktywa netto, które nie są przeznaczone do codziennego użytku i które nie są opodatkowane w kategorii 1 lub kategorii 2, należą do kategorii 3 – podstawa opodatkowania. W przypadku rezydentów i nierezydentów część podstawy opodatkowania jest zwolniona z podatku i można zastosować kilka szczególnych odliczeń.
Co do zasady, spółka będąca rezydentem holenderskim podlega CIT od swoich światowych dochodów. Jednakże niektóre dochody mogą być zwolnione lub wyłączone z podstawy opodatkowania. Podmioty niebędące rezydentami mają jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w odniesieniu do dochodów ze źródeł holenderskich.
Podstawowa stawka podatku dochodowego od osób prawnych (CIT)
Podstawowa stawka podatku CIT wynosi obecnie 25 procent. Istnieją dwa przedziały dochodów podlegających opodatkowaniu. Niższa stawka 15 procent (16,5 procent w 2020 roku) obowiązuje w pierwszym przedziale dochodowym. Ten przedział został rozszerzony i obejmuje dochód podlegający opodatkowaniu do 245 000 euro (200 000 euro w 2020 roku). Stawka podstawowa ma zastosowanie do nadwyżki dochodu podlegającego opodatkowaniu. Pierwszy przedział zostanie rozszerzony w 2022 r. do dochodu podlegającego opodatkowaniu w wysokości do 395 000 euro.
W Holandii siedziba przedsiębiorstwa jest określana na podstawie faktów i okoliczności dotyczących każdego przedsiębiorstwa. Zarządzanie i kontrola są ważnymi czynnikami w tym względzie. Spółki utworzone na mocy prawa holenderskiego są uważane za rezydentów Holandii (chociaż nie w odniesieniu do niektórych przepisów, takich jak zwolnienie z udziału i jedność podatkowa).
Przepisy dotyczące zwalczania nadużyć
Holenderska ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa o podatku u źródła od dywidend zawierają kilka przepisów zapobiegających nadużyciom, które mają na celu przeciwdziałanie sztucznym ustaleniom. W tych przypadkach podatnik może udowodnić, że umowa nie jest sztuczna, jeśli spełnia pewne istotne wymogi merytoryczne zgodnie z orzecznictwem ETS (duńskie sprawy dotyczące własności beneficjalnej), te wymogi merytoryczne służą jako wskazówka, że umowa nie jest sztuczna. Pozostawia to miejsce na inne fakty i okoliczności, które mogą odegrać rolę w określeniu, czy doszło do nadużycia, czy też nie. Podobne regulacje znajdują się w ustawie o warunkowym opodatkowaniu źródeł (wprowadzonej w 2021 r.).
MSR/MSSF/holenderskie GAAP. Sprawozdania finansowe muszą być składane corocznie
Zyski kapitałowe są opodatkowane jak zwykły dochód. Jednakże zyski kapitałowe osiągnięte ze zbycia akcji kwalifikujących się do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym są zwolnione z podatku.
Zysk ze zbycia aktywów podlegających amortyzacji może zostać przeniesiony do specjalnej rezerwy na odroczenie podatku, ale następnie musi zostać odliczony od kosztu nabycia później nabytych aktywów. Z wyjątkiem szczególnych okoliczności, rezerwa ta nie może być utrzymywana dłużej niż przez trzy kolejne lata. Jeżeli po upływie trzech lat rezerwa nie zostanie w pełni wykorzystana, pozostała część będzie podlegała opodatkowaniu.
Straty kapitałowe podlegają odliczeniu, o ile nie są związane ze zbyciem udziałów kwalifikujących się do zwolnienia z opodatkowania udziałów.
Z zastrzeżeniem spełnienia warunków zwolnienia z udziału, holenderska spółka lub oddział spółki zagranicznej jest zwolniona z holenderskiego podatku od wszystkich świadczeń związanych z kwalifikowanym udziałem, w tym dywidend pieniężnych, dywidend w naturze, udziałów premiowych, ukrytych podziałów zysku, zysków kapitałowych i wyników wymiany walut.
Wyłączenie z uczestnictwa
Zwolnienie z udziałów będzie miało zastosowanie do udziałów w holenderskiej spółce, jeżeli udział ten wynosi co najmniej 5 procent kapitału spółki, w którą dokonano inwestycji, pod warunkiem spełnienia określonych warunków.
Co do zasady, zwolnienie z udziałów obowiązuje tak długo, jak długo udział nie jest utrzymywany jako inwestycja portfelowa. Decydujący jest zamiar spółki dominującej, który może wynikać z konkretnych faktów i okoliczności. Niezależnie od intencji przedsiębiorstwa, zwolnienie z udziałów ma zastosowanie również wtedy, gdy spełniony jest warunek wystarczającego opodatkowania (tzn. dochód podlega rzeczywistemu podatkowi dochodowemu w wysokości co najmniej 10 procent) lub warunek dotyczący aktywów (tzn. aktywa spółki zależnej nie składają się zazwyczaj w ponad 50 procentach z inwestycji portfelowych).
W przypadku udziałów w inwestycjach portfelowych, które nie kwalifikują się do zwolnienia z podatku od udziału w zyskach, uniknie się podwójnego opodatkowania poprzez zastosowanie metody ulgi podatkowej, chyba że udział w inwestycjach portfelowych faktycznie nie podlega w ogóle opodatkowaniu. W przypadku udziałów unijnych zaliczenie rzeczywistego podatku bazowego jest opcjonalne. Do niedawna stosowania przepisów dotyczących udziałów w inwestycjach portfelowych można było uniknąć poprzez objęcie danych spółek jednością podatkową w sytuacjach krajowych oraz poprzez analogiczne podejście do jedności podatkowej w sytuacjach unijnych w oparciu o orzecznictwo TSUE (sprawy C-398/16 i C-399/16, w których TSUE orzekł, że “podejście per element” ma zastosowanie do holenderskiego systemu jedności podatkowej). W następstwie tego orzecznictwa TSUE ustawodawca holenderski zmienił kilka przepisów CITA i DWTA z mocą wsteczną od 1 stycznia 2018 r. W związku z tymi zmianami jedność podatkowa (podejście) jest zasadniczo “wyłączona” w odniesieniu do, między innymi, przepisów dotyczących udziałów w inwestycjach portfelowych (zarówno krajowych, jak i zagranicznych).
W związku ze zmianami w Dyrektywie UE dotyczącej spółek dominujących i zależnych, podatnik korporacyjny nie jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania lub kredytu partycypacyjnego z tytułu otrzymanych zysków podzielonych w zakresie, w jakim takie zyski podzielone są potrącalne przez spółkę zależną (“anti-mismatch rule”). Podobne zasady obowiązują w całej Unii Europejskiej. Do niedawna stosowania zasady niedopasowania można było uniknąć poprzez objęcie danych spółek jednością podatkową w (i) sytuacjach krajowych oraz (ii) poprzez analogiczne podejście do jedności podatkowej w sytuacjach unijnych w oparciu o orzecznictwo TSUE (podobnie jak omówiono powyżej). Ustawodawca holenderski “wyłączył” również jedność podatkową w odniesieniu do tej zasady przeciwdziałania niedopasowaniu, ponownie zarówno w sytuacjach krajowych, jak i zagranicznych oraz z mocą wsteczną od 1 stycznia 2018 r. Dywidendy niekwalifikujące się w ramach systemu zwolnień partycypacyjnych do zwolnienia lub ulgi podlegają opodatkowaniu w całości według zwykłej stawki CIT.
Udziały wynoszące 25 procent lub więcej w spółce, której aktywa składają się (prawie) wyłącznie z inwestycji portfelowych, powinny być corocznie wyceniane, jako aktywa, według godziwej wartości rynkowej.
Koszty związane z nabyciem i zbyciem udziału (np. opłaty prawne, odszkodowania, opłaty notarialne) nie stanowią kosztów uzyskania przychodu dla podatku dochodowego od osób prawnych.
Dywidendy z akcji
Dywidendy z akcji podlegają opodatkowaniu jako dochód z dywidendy, o ile są wypłacane z wypracowanej nadwyżki. Nie podlegają one opodatkowaniu, jeżeli są wypłacane z kapitału ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej (“agio”), pod warunkiem, że kapitał ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej nie został utworzony w wyniku fuzji akcji za akcje, w której uczestniczyły wyłącznie spółki holenderskie. W przypadku fuzji typu “share-for-share”, w której udziały w zagranicznych spółkach zależnych zostały wniesione do spółki holenderskiej, spółka holenderska może wypłacić różnicę między godziwą wartością rynkową a wpłaconym kapitałem wniesionych spółek zależnych jako dywidendę od akcji, nie powodując powstania holenderskiego podatku u źródła od dywidendy (step up in base), pod warunkiem spełnienia określonych wymogów.
Dochód z odsetek jest opodatkowany jak zwykły dochód z zastosowaniem zwykłej stawki CIT. Dochód z tytułu praw autorskich jest opodatkowany jak zwykły dochód z zastosowaniem zwykłej stawki CIT.
Podatek VAT, znany w języku niderlandzkim jako Belasting over de Toegevoegde Waarde lub BTW, jest płatny przy dostawie towarów i usług świadczonych w Holandii, jak również przy imporcie towarów oraz przy “wewnątrzeuropejskim” nabyciu towarów. Istnieją trzy stawki podatku VAT, które wynoszą 21, 9 i 0 procent.
Główna stawka VAT wynosi 21 procent.
Obniżona 9 procentowa stawka VAT obowiązuje na niektóre artykuły pierwszej potrzeby, na niektóre energooszczędne działania izolacyjne w domach oraz (od 2020 roku) również na niektóre publikacje elektroniczne.
Specjalna stawka VAT w wysokości 0 procent ma zastosowanie głównie do dostaw wewnątrzunijnych, eksportu, importu towarów przechowywanych w składach celnych, usług świadczonych w związku z powyższymi oraz niektórych innych usług.
Od 1 stycznia 2020 r. państwa członkowskie UE, w tym Holandia, są zobowiązane do wdrożenia “czterech szybkich poprawek” mających na celu poprawę bieżącego funkcjonowania systemu VAT w transgranicznym handlu B2B w UE. Te szybkie zmiany dotyczą stosowania numeru identyfikacyjnego VAT, zapasów na żądanie, dowodu transportu i transakcji łańcuchowych. Zmiany mają wpływ na systemy administracyjne, rejestracje VAT, umowy, dokumenty (elektroniczne) i faktury przedsiębiorców.
Następujące transakcje krajowe są zwolnione z podatku VAT:
Wiele towarów importowanych do Holandii spoza Unii Europejskiej podlega opłatom celnym i akcyzowym. Taryfy i stawki, które mają zastosowanie do różnych towarów, są bardzo zróżnicowane i regularnie się zmieniają.
Podatek akcyzowy jest nakładany na niektóre towary konsumpcyjne (np. papierosy, cygara, oleje mineralne, wyroby alkoholowe). Jeśli towary są wykorzystywane wyłącznie jako surowce, nie jest pobierany podatek akcyzowy. Podatek akcyzowy podlega zwrotowi, jeśli artykuł jest eksportowany.
Kancelaria Jabłońscy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla M. St. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego za numerem KRS 0000619709; wpisana jest do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON za numerem 364516606 oraz oznaczona numerem identyfikacji podatkowej NIP 1132910751.
