Dowiecie się na temat:
Artykuł 4 ogólnej ustawy podatkowej stanowi, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej determinuje rezydencje podatkową ekspatrianta. Miejsce zamieszkania określa się na podstawie wszystkich (istotnych) faktów i okoliczności. W przypadku sporu, holenderskie sądy podatkowe zbadają trwałe więzi danej osoby o charakterze osobistym (i, w mniejszym stopniu, ekonomicznym) z Holandią.
Zgodnie z holenderskim prawem podatkowym, do określenia miejsca zamieszkania stosuje się szereg kryteriów. Najważniejsze kryteria obejmują następujące:
utrzymywanie stałego miejsca zamieszkania,
wykonywanie obowiązków związanych z zatrudnieniem,
zamieszkanie rodziny danej osoby,
miejsce rejestracji osoby fizycznej przez władze lokalne.
miejsce prowadzenia rachunków bankowych i innych aktywów.
długość pobytu w Holandii.
Ekspatriant jest zazwyczaj uznawany za rezydenta Holandii, jeżeli:
jako osoba pozostająca w związku małżeńskim, ich rodzina towarzyszy im w Holandii, lub
jako jedna osoba, przebywa w Holandii dłużej niż rok.
Kwalifikowani podatnicy niebędący rezydentami i system opcji
Kiedy osoba fizyczna niebędąca rezydentem kwalifikuje się jako kwalifikujący się podatnik niebędący rezydentem, jest uprawniona do pewnych odliczeń i ulg podatkowych, do których uprawnieni są podatnicy będący rezydentami. Podatnicy nierezydenci muszą spełnić szereg (zmodyfikowanych) warunków, aby zakwalifikować się do tego systemu. Główne warunki są takie, że 90% lub więcej dochodu podatnika powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od wynagrodzeń i podatkiem dochodowym w Holandii, a dana osoba musi mieć miejsce zamieszkania w państwie członkowskim UE, na Bonaire, w Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Sabie, Sint Eustatius lub Szwajcarii. Klauzula “catch-all” jest zawarta dla sytuacji, w których mniej niż 90% dochodu podatnika niebędącego rezydentem podlega opodatkowaniu w Holandii, ale w przypadku, gdy na podstawie prawa europejskiego, podatnik ten jest jednak uprawniony do stosowania ulg osobistych w Holandii. Ponadto podatnik niebędący rezydentem powinien również złożyć oświadczenie o dochodach z urzędu skarbowego w swoim kraju zamieszkania.
W Holandii siedziba przedsiębiorstwa jest określana na podstawie faktów i okoliczności dotyczących każdego przedsiębiorstwa. Zarządzanie i kontrola są ważnymi czynnikami w tym względzie. Spółki utworzone na mocy prawa holenderskiego są uważane za rezydentów Holandii (chociaż nie w odniesieniu do niektórych przepisów, takich jak zwolnienie z udziału i jedność podatkowa).
Przepisy dotyczące zwalczania nadużyć
Holenderska ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa o podatku u źródła od dywidend zawierają kilka przepisów zapobiegających nadużyciom, które mają na celu przeciwdziałanie sztucznym ustaleniom. W tych przypadkach podatnik może udowodnić, że umowa nie jest sztuczna, jeśli spełnia pewne istotne wymogi merytoryczne zgodnie z orzecznictwem ETS (duńskie sprawy dotyczące własności beneficjalnej), te wymogi merytoryczne służą jako wskazówka, że umowa nie jest sztuczna. Pozostawia to miejsce na inne fakty i okoliczności, które mogą odegrać rolę w określeniu, czy doszło do nadużycia, czy też nie. Podobne regulacje znajdują się w ustawie o warunkowym opodatkowaniu źródeł (wprowadzonej w 2021 r.).
Kancelaria Jabłońscy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla M. St. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego za numerem KRS 0000619709; wpisana jest do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON za numerem 364516606 oraz oznaczona numerem identyfikacji podatkowej NIP 1132910751.
